love death robots
Günümüzün popüler kültür değerlerinden biri Netflix tarafından piyasaya sürülmüş Love, Death & Robots, aslında bence dizi sektöründe çok değerlenmesi gereken bir tür olan “Yetişkin Animasyon Antolojisi”nin dev bir örneği. Kara mizah, apokaliptik hikaye, gizem, korku… Ne ararsanız var içerisinde. İzlerken herkesin kendinden bir şeyler kattığı bir dizi olduğu için, bölümler hakkında çevrenizle tartışmaya girerseniz “aynı bölümden mi bahsediyoruz?” diye sorgulama içine girmeniz muhtemel.
Dizi “Black Mirror” tadında lakin daha hayalperest ve elbette mümkün olması ihtimal dahilinde olmayan olaylardan oluşuyor; aynı onun gibi her bölümü farklı olması, benim gibi uzun dizi takibi sağlayamayıp 5. sezona gelince ilk sezonları unutan biri için muhteşem bir durum. Love, Death & Robots adı ne alaka diyenler için ise, her bölüm içerisinde aşk, ölüm ve robotların yer almasından kaynaklı. (5. Bölümünde robotlara yer verilmemiş ama olsun.)
Efsane yazar, yönetmen, görsel efekt sanatçısı Tim Miller tarafından yönetildi, efsane diyorum çünkü Love, Death & Robots dışında Deadpool, ekim-kasım civarı çıkmasını umduğumuz Sonic ile Terminatör 6‘nın ve ayrıca özel ilgi alanım kısa film sektörüne “Gopher Broke” adlı kısa filmi eklemiş olan bir yönetmen kendisi. Ayrıca yine çok önemli bir isim olan, adını Seven, Fight Club, Gone Girl, Ejderha Dövmeli Kız gibi filmlerde duyurmuş David Fincher ise dizinin bir diğer yapımcısı. Love, Death & Robots’a geri dönecek olursak, ilk sezonun ilk bölümü 15 mart 2019 tarihinde yayınlandı; yayınlanışından kısa bir süre sonra da 2. sezon onayı aldı! 2. Sezonun, Mart 2020 gibi gelmesi bekleniyor.
Dizinin her bölümü değişik ülkelerden gelen senarist ve animatörlerin bir araya gelmesiyle oluşuyor, zaten izlerken farklı çizim ve çekiliş yöntemleriyle bunu çok net anlayabiliyorsunuz. Toplam 18 bölümden oluşuyor her bölüm maksimum 15 dakika olacak şekilde ayarlanmış. Geneleksel çizim, 3D- 2D çizim, CGI, VFX, IK tekniklerini bolca kullanmış olduklarını görebiliriz. Son olarak da “Love, Death & Robots”, IMDB’den 8,7/10 alarak 33.sırada yer almayı başarmış.
(İZLEMEYENLER İÇİN: KONULARI OKURKEN ÇOK KÜÇÜK SPOİLER İLE KARŞILAŞABİLİRSİNİZ)
Dizinin IMDB‘den en yüksek puan alan bölümü olan “Beyond the Aquila Rift” gerçek oyuncular mı yoksa animasyon mu acaba diye düşünmekten bölüme odaklanamadığım tek bölüm. Thom, Suzy ve Ray adlı 3 Astronotun başarılı bir görev sonrası eve giderken başlarından geçen rüya gibi(?) macerası kaleme alınmış.
Unit Image tarafından üretilmiş. Final Fantasy IV, God of War gibi önemli filmlerin direkötürlüğünü yapmış Léon Bérelle ile Dominique Boidin, Rémi Kozyra, Maxime Luère tarafından yönetilmiş; Alastair Reynolds’ın “Zima Blue and Other Stories” adlı kitabından esinlenilmiştir.
Bölüm, nefessiz izlediğim; izlerken mantık hatası bulamadığım 5-6 bölümden bir tanesiydi. Spoiler’a çok girmeden konusuna değinecek olursak, mutant yer altı dövüşü ile uğraşan Sonnie ve mutantı Khanivore’ın dövüşünü konu alıyor.
Blur Studios tarafından üretilmiş aynı zamanda, Peter F. Hamilton’ın “A Second Chance at Eden” adlı kitabından uyarlanmış ve Dave Wilson ile Gabriele Pennacchioli tarafından yönetilmiş.
Bu bölüm sayesinde de çok anlam çıkartılabiliyor zaten bunu bir kere daha söylemeye gerek yok. Şans ki, en etkilendiğim 3 bölüm IMDB‘den en yüksek puanları alan yani tahminimce izleyici tarafından da en çok sevilen bölümler olmuşlar. “Zima Blue”, büyük bir sanatçı olan Zima’nın sanata veda çalışması “Eve dönüş”ü yaratana kadar geçtiği evreleri konu alıyor.
Passion Animation Studios ürünü olan “Zima Blue”, Robert Valley tarafından yönetilmiştir. Bu bölüm de “Beyond the Aquila Rift” gibi Alastair Reynolds’ın “Zima Blue and Other Stories” uyarlanmıştır.
Listenin 4. sırasında yer alan “Secret War” Ütopik bir üslupla 1915’lu yıllarda Rus iç Savaşı‘nı konu alıyor. Beyaz Ordu komutanı Boris Grishin’in, Kızıl Ordu ile başa çıkmak için başvurduğu ölümcül çözümün nasıl sonuçlandığını çok güzel işlemişler.
István Zorkóczy yönetmenliğinde; Digic Pictures tarafından yaratılmıştır. Hikaye David W. Amendola‘ya ait olmakla birlikte, Philip Gelatt tarafından “SNAFU Antolojilerinden“(Cohesion Press tarafından oluşturulmuş asker, suç hikayeleri) uyarlanarak oluşturulmuştur.
“Three Robots” da yine izleyici tarafından favoriler listesine alınmış bir diğer bölüm. İnsanlığın yok oluşundan sonra nasıl nesillerinin tükendiği hakkında fikir yürüten 3 Robotun sohbeti, komedi içine samimiyet katılarak işlenmiş.
John Scalzi’nin “Robots vs. Fairies” kitabından esinlenilen “Three Robots”, Blow Studio tarafından üretilmiştir; Victor Maldonado ve Alfredo Torres uzmanlığı ile yönetilmiştir.
Japon mitolojisinde önemli bir rolü olan Kitsune‘leri bu bölümde biraz değiştirilmiş haliyle Huli Jing adında yansıtılmış olarak görebiliriz. Bir Huli Jing olan Yan ile Liang‘ın imkansızdan doğan dostluklarını ve Liang‘ın Yan için göze aldığı değerleri ve onun için yaptıkları konu alınmıştır.
Hikayenin esası, Ken Liu’nun “The Paper Menagerie and Other Stories” adlı hikayesinden gelmektedir. Red Dog Culture House üreticiliğinde ve Oliver Thomas yönetmenliği ile oluşturulmuştur.
İzlerken her şeyden anlam çıkarmamak için zor tutmuştum bu bölümde kendimi. En karışık bulduğum bölümdü sanırım; renk cümbüşü ve bilinmezliğin içinden çıkarabilirseniz kendinizi, eminim çok manidar bir bölümdür ama ben o tadı alamadım izlerken. Bölüme, Bir kovalamacanın içinde başlıyoruz ve biteceğini sandığımız anda daha çok uzuyor çünkü işin içine Paradoks giriyor.
“The Witness”, “Love, Death & Robots”un orijinal oluşturulmuş iki bölümünden birisi. Alberto Mielgo tarafından yazılıp yönetilmiştir ve üreticisi Pinkman.TV ‘dir.
“Lucy 13” de, Cutter adlı bir savaş pilotunun kara talihi ile bilinen bir uçağa geçirilmesi ve uçakla olan bağını anlatan bir hikaye. Hep övüyorsun, hiç mi eksiği yok dizinin diye soracak olursanız bence teknik açıdan bir hatası yok, sadece zevke bağlı değişkenlik gösterebilecek hikayenin verdiği his bazı bölümlerde beni doyurmadı yani. Bu bölümde de duygulanmıştım o yüzden bu bölüm, doyuramayan bölümlerden olmadı.
Marko Kloos‘un Sci-fi askeri içerikli hikayelerinden uyarlanmış olan “Lucky 13”, Sony Pictures Imageworks aracılığıyla üretilmiş olup, Jerome Chen tarafından yönetilmiştir.
Bu bölümde, “DeeBees” adını verdikleri yaratıklar ile mücadele etmeye çalışan yüksek teknoloji zırhlı bir grubun verdiği mücadele konu alınmış.
“Suits” de Steven Lewis tarafından yaratılmıştır, Philip Gelatt “SNAFU Antolojilerinden” Blur Studio desteğiyle uyarlamıştır. Franck Balson yönetmenidir.
Lt. Decker ve Sgt. Sobieski, U.S Deniz Kuvvetlerine çalışan iki insan dışı canlıdır. Özel kabiliyetleri ile diğer askerlere her türlü konuda taş çıkartan ikiliyi hem duygusal hem de gerilimli bir macera karşılıyor.
“The Witness”in yazarı Marko Kloos‘un bir diğer kitabı olan “On The Use Of Shape-Shifters In Warfare” uyarlanmış olan bölüm, yine Blur Studio tarafından üretilmiş. Gabriele Pennacchioli yönetmenliği ile harmanlanmış.
E-Z Orbital Maintenance Company için çalışan Astronot Alexandria Stephens’in uzayda verdiği mücadele konu alınmış. Daha fazla bilgi versek Spoil olabilir o sebeple, bu kadar bilgi yeterli diyelim.
Laudine Griggs’in “Lightspeed” adlı kitabından uyarlanmış olup, Axis Studios yapımıdır ayrıca Jon Yeo tarafından yönetilmiştir.
Gerçek insanların doğrudan oynadığı tek bölüm “Ice Age”di. Oyuncuları: Mary Elizabeth Winstead ve Topher Grace‘dir. Hikayesi biraz değişik olsa da dikkat çekiciydi denebilir. Bölüm, Mucizevi bir buz dolabını satın almış bir çiftin hikayesini anlatıyor kısaca.
Dizinin yönetmenlerinden biri olan Tim Miller tarafından yönetilmiştir ayrıca bu bölüm için 3 farklı yapım şirketi (Digic Pictures, Blur Studio ve Atomic Fiction) birlik olarak ortaya koymuştur. Michael Swanwick’in “Tales of Old Earth“ hikayesinden uyarlanmıştır.
Dizinin en komik 2 bölümünden biriydi diye düşünüyorum. Beyni olan bir yoğurtun insanlık üzerine planladığı bazı fikirler anlatılmıştır.
Victor Maldonado ve Alfredo Torres yönetmenliği ve Blow Studio ürünü olan “When the Yogurt Took Over”, John Scalzi’nin “Miniatures: The Very Short Fiction” kitabından uyarlanmıştır.
Kiralık bir asker olan Flynn ve bir arkeolog olan Dr. Wehunt yer altında bir mağarada çıkan ölümcül yaratıkları yok etmeye çalışmalarını konu almışlar.
Owen Sullivan tarafından yönetilmiştir, Philip Gelatt tarafından Kirsten Cross yapımı “SNAFU Antolojilerinden” derlenerek oluşturulmuştur; Studio La Cachette yapımıdır.
Bildiğiniz renk cümbüşü bölümüydü. Tablo gibi bölümdü bence, insanların zaaflarını; karşı gelemeyeceklerini ama aslına gelmeleri gerekenlerin bazılarını nasıl tükettiğini gösteriyor diyebiliriz. Konusunu anlatmaya kelimeler yetmez bence, ne desem direk sonunu anlatıyor. İzlemelisiniz bu bölümü.
“Fish Night”, Joe. R. Lansdale’in “The Time Traveler’s Almanac” eserinden yola çıkarak hazırlanmış bir bölümdür. Another Day of Life animasyon filmiyle geçen yıl gönüllere taht kurmuş Damian Nenow yönetmenliğinde ve Platige Image Studio yapımıyla doğmuştur.
Sonlara doğru yaklaşırken görmeye alışkın olduğumuz “Attack on Titan” çizimine benzer bir çizim ile karşı karşıya kaldığımız “Blindspot”a değinmemek olmaz. Bir Cyborg grubu olan Hawk, Kali, Sui ve Rookie bir soygun peşindedirler ve hepsinin canla başla uğraşmasına rağmen herkesi şaşırtacak bir durumun ortaya çıkması sonucu en beklenmedik kişinin olayı kurtarmasını anlatan bir bölüm.
Vitaliy Shushko yönetmenliğinde ve Elena Volk yapımıyla ortaya çıkan “Blindspot”, “Love, Death & Robots”un ikinci orijinal içerikli bölümüdür. Vitaliy Shushko tarafından yaratılmıştır.
Adolf Hitler daha genç yaşta ölseydi nasıl sonuçları olurdu? konusu üstüne duran ve 6 çizelge oluşturan bir bölümdü.
Victor Maldonado ve Alfredo Torres yönetmenliğiyle oluşturulmuş, Sun Creature Studio yapımı bir hikaye; John Scalzi’nin “Miniatures: The Very Short Fiction” eserinden uyarlanmadır.
Son bölümümüz olan “The Dump” da bence yine hikayesi çok etkileyici bir o kadar da beklenmedikti. Çirkin Dave Dvorchek’in çöplüğünü yıkmak isteyen müfettişin, Çirkin Dave Dvorchek’in dostu Otto tarafından hoş karşılanmaması konu alınmıştır.
Javier Recio Gracia yönetmiştir. Able & Baker yapımı bir bölümdür, hikaye Marko Kloos‘a aittir. Hikayeye şuanda “Bumper Crop” veya “A Little Green Book of Monster Stories” kitaplarından ulaşabilirsiniz.
“Ice Age” bölümünde oynayanlar gerçek insan mı yoksa animasyon mu?
İzlerken gerçek insanları görebileceğimiz tek bölüm “Ice Age” idi. Yer alan oyuncular Mary Elizabeth Winstead ve Topher Grace‘ydi. Ama bu diğer bölümlerde gerçek insanlar rol almadı demek olmuyor. Örneğin “Sonny’s Edge” ve”Beyond the Aquila Rift” de gerçek insanlar yüz tarama ve 3D bilgisayar animasyon teknikleri ile animasyon haline getirilmiş.
Dizi genelinde sürekli kedi var neden?
Bunun hakkında net bir açıklama olmamasıyla birlikte, dizinin fanları tarafından David Fincher’ın kedi sevgisine bağlanıyor. Kendisi tarafından yönetilen “Gone Girl”da da kediye önemli bir rol vermişti.
Bütün Soundtrack’ları yayınladılar mı?
Bölümlerin tasarımı yanı sıra Soundtrack’leri de şahaneydi. Dizi çıkalı 3 aya yakın olduğu için, Youtube’da bütün orijinal Soundtrack’leri bulabilmemiz mümkün. Bölümlerin bütün Soundtrack’leri için tıklayın. Bunun dışında “Beyond the Aquila Rift” Bölümündeki Matthew Perryman Jones tarafından 2016 yılında çıkan meşhur şarkı “Living in the Shadows” da herkesin dikkatini çekmeyi başarmış.
Bölümler birbiri ile alakalı mı?
Hayır, dizinin bölümlerinin birbiri ile çokça kedi görmemiz dışında alakası yok.
7-11 dakikalık bölümler yaptığınızda, bazı insanlar anlıyor. Bilirsiniz, hikayenin inceliklerine inmek zorunda kalmıyorlar.
Bölüm sıralamalarının değşkenlik göstermesi ile ilgili Netflix’in kısmi onayı
“Love, Death & Robots”un bizim için diğer öncelikli projelere göre değişik bir görsel özgürlük sağladığını düşünüyorum. Biz, en Fotogerçekçi CG karakterlerini oluşturmak istemiştik; Film gibi çekilmiş bir animasyon oluşturduk.
IGN’nin yaptığı anket sonuçları:
Passengers Altered Carbon Detroit Metro 2033
Bu yazı en son şu tarihte düzenlendi 19 Ocak 2022 02:14